Tanımlanmış olan yaklaşık 2.000 pire türünün büyük çoğunluğu kemirgenler üzerinde yaşar ve çeşitli derecede konak özgüllükleri vardır. Çünkü, pireler genellikle kemirgenlerin yuva parazitleridir, nispeten konağa özgüllük gösterirler ve fazla uzak bölgelere seyahat edemezler (yürüyerek ya da zıplayarak birkaç metre giderler, bu nedenle insanın enfeste olabilmesi için direkt olarak habitatlarına gitmiş olması gerekir) sadece birkaç türün tıbbi önemi vardır. Bunlar arasında “insan” piresi (Pulex irritans), köpek ve kedi pireleri (Ctenocephalides canis ve Ctenocephalides felis) esas veba vektörü (Xenopsylla cheopis) ve ‘sticktight piresi’ (Echidnophaga gallinacea) bulunur. Bunlar arasında, C. felis oburca beslenmesi ve kısa sürede çok yaygın enfestasyonu nedeniyle en kötü şöhretlisidir. Evlerin kronik enfestasyonu bir kedi ya da köpeğin varlığına (ismi kedi piresi olmasına rağmen bu pire herhangi bir hayvan üzerinden beslenebilir), evde duvardan duvara halı bulunup bulunmamasına ve nispeten yüksek neme bağlıdır (soğuk iklimlerde evi ısıtma sırasında pirelerin saklanma eğiliminde olduğu halılar kuruduğu için enfestasyon oranı azdır). Birkaç haftadan fazla süren ısırmalarda, genellikle bileklerin çevresinde, kaşıntılı kırmızı noktalar şeklinde, bir evdeki tüm bireyler ısırığa karşı aynı şekilde tepki vermeyebilirler. Bazı kişiler artropodlara karşı diğerlerinden daha hassastır. Bir evde bir kişi kaşıntılı ısırık yerlerine sahipken diğer bireylerde hiç görülmemesi mümkündür. Pire ısırığını teşhis ederken eğer bir ev enfeste olmuşsa burada yaşayan herkes benzer lezyonlar göstermelidir gibi bir düşünceye bağlı kalınmamalıdır.




 

Pire ilaçlamasında rezidüel teknik kullanılmalıdır. Bunun için uygun firma, uygun personel, uygun ekipman ve uygun biyosidal ürün kullanılmalıdır. İşinde profesyonel kişilerden gerektiğinde yardım alınmalıdır.